Ben Tiggelaar over “Wonderteams”
Ben Tiggelaar schreef zaterdag 23 april in de NRC over het “wonder team”. Een zoals gewoonlijk lezenswaardig artikel waarin de vijf pijlers van de topteam naar voren komen:
- Psychologische veiligheid: durven we afwijkende dingen te zeggen of te proberen zonder ons opgelaten te voelen?
- Op elkaar kunnen rekenen: leveren onze collega’s goed werk en op tijd?
- Structuur en helderheid: kent iedereen zijn doelen, taken en actieplannen?
- Betekenis: werken we aan iets dat we allemaal persoonlijk belangrijk vinden?
- Impact: geloven we dat ons werk invloed heeft?
Zijn opmerking over de zinloosheid van “testjes” is jammer en was voor de kwaliteit van de column niet echt nodig. Als het om testjes gaat die als doelstelling hebben de vaak complexe dynamiek terug te brengen tot een kleur of een combinatie van letters dan heeft Tiggelaar gelijk. Hij schrijft echter ook dat het wél belangrijk is hoe mensen met elkaar omgaan en dan komt de vraag naar voren “wat bepaalt hoe mensen met elkaar omgaan?”. Zou het kunnen dat inzicht in individuele sterke en zwakke punten invloed heeft op de manier waarop mensen met elkaar omgaan? Zou het kunnen dat individuele voorkeursstijlen daarin een rol spelen? Zou het kunnen dat inzicht in deze stijlen bijdraagt aan het ontwikkelen van de vijf pijlers? Daarbij kunnen de “testjes” een belangrijke rol vervullen, zolang we de uitkomsten maar niet als absolute (jij bent blauw) waarheden beschouwen, maar als vertrekpunt voor de dialoog en het leren kennen van elkaar.Bij de toepassing van b.v. de MBTI is het heel gebruikelijk om dat te doen vanuit het “accepted type” en dat kan afwijken van het “measured type”. Als we vanuit dat principe werken dan blijkt dat een belangrijke basis voor de psychologische veiligheid te zijn. Je mag namelijk afwijken van wat de test jou vertelt. Het gaat mis als die ruimte er niet is, dan krijgt Tiggelaar gelijk en ontstaat er een situatie waarin mensen met elkaar omgaan op basis van kleurtjes en lettercombinaties, niet op basis van wie ze zijn. Er is veel kaf onder het koren, maar het is niet juist om alle “testje” over één kam te scheren. Er zijn diverse testen, vaak met een lange, internationale ontwikkeling die de classificatie “goed gereedschap” hebben verdiend. In de handen van iemand die er mee om kan gaan kunnen deze testen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van “wonderteams”. Een amateur met goed gereedschap is en blijft echter een risicofactor.
Arjan van Lit
http://www.nrc.nl/nieuws/2016/04/23/hoe-creeer-je-een-wonderteam-1611257
